Komornik, wykonując ustawowe czynności ma prawo legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości.

Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, komornik zarządzi otworzenie mieszkania oraz innych pomieszczeń i schowków dłużnika, jak również przeszuka jego rzeczy, mieszkanie i schowki.

Należności wyegzekwowane z rachunku bankowego, rachunku prowadzonego przez SKOK albo rachunku prowadzonego przez podmiot prowadzący działalność maklerską, uzyskane w wyniku pierwszej wpłaty dokonanej przez dłużnika zajętej wierzytelności, komornik przekazuje wierzycielowi nie wcześniej niż w 7 dniu i nie później niż w 14 dniu od dnia ich otrzymania (nie dotyczy alimentów).

Pozostałe wyegzekwowane należności komornik przekazuje wierzycielowi w terminie 4 dni od dnia ich otrzymania. Jeżeli komornik dopuści do opóźnienia w przekazaniu wyegzekwowanych należności, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot otrzymanych i nierozliczonych w terminie, chyba że nieprzekazanie należności było spowodowane zdarzeniami przewidzianymi w ustawie, a w szczególności zawieszeniem postępowania egzekucyjnego lub wstrzymaniem wykonalności tytułu wykonawczego przez sąd.

Swoje czynności komornik może wykonywać w dni robocze i soboty w godzinach od 7 do 21. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych musi uzyskać zgodę prezesa sądu rejonowego. Jeżeli czynności komornik rozpoczął przed godziną 21, może je prowadzić w dalszym ciągu bez zgody, o której mowa powyżej, jeżeli ich przerwanie może znacznie utrudnić egzekucję.

Komornik nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.

Komornik sądowy w Polsce sprawuje urząd działający przy sądzie rejonowym, nie należy jednak do pracowników sądów i prokuratury, pracowników urzędów państwowych, ani do korpusu służby cywilnej, lecz prowadzi działające na własny rachunek jednoosobowe quasi-przedsiębiorstwo zwane kancelarią komorniczą, podlegające obowiązkowi uzyskania NIP i REGON, ale wyłączone z rejestracji w CEIDG, finansowane z ustawowo określonych kosztów komorniczych.

Podstawą prawną wykonywania zawodu komornika od 30 listopada 1997 roku do 1 stycznia 2019 roku była ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. Od 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych i ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, które zastąpiły ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Komornicy wykonują swoje czynności w sposób przewidziany przez przepisy kodeksu postępowania cywilnego oraz ustawy o komornikach sądowych, pod nadzorem prezesa właściwego miejscowo sądu rejonowego. Przy wykonywaniu swoich czynności są niezawiśli i podlegają tylko ustawom, orzeczeniom sądowym oraz prezesowi sądu rejonowego, przy którym działają. Od 1 stycznia 1933 roku do 1 stycznia 1965 roku pracę komorników w Polsce w czasach II RP i na początku PRL-u regulowało Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. – Prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem. Zostało zniesione 1 stycznia 1965 roku ustawą z dnia 17 listopada 1964 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania cywilnego.

Informacja o przetwarzaniu danych osobowych - art. 13 i 14 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO / GDPR) - zobacz szczegóły